Η υιοθέτηση της καινοτομίας που προέρχεται από τον μη αμυντικό τομέα έχει αναδειχθεί σε μείζον προτεραιότητα πολιτικής από τις Ένοπλες Δυνάμεις διεθνώς, συμπεριλαμβανομένων των Ελληνικών. Πιο προβεβλημένα, οι ΗΠΑ έχουν δυσκολευτεί να ενσωματώσουν τέτοια καινοτομία στις ΕΔ εξαιτίας λόγων όπως χρονοβόρων διαδικασιών προμηθειών και δεσμεύσεων ενός εύρους ενδιαφερόμενων μερών σε παρωχημένα οπλικά συστήματα. Σε αντίθεση, η Ουκρανία υπό την κάμινο του πολέμου έχει επιδείξει πως μια δημοκρατική χώρα, παρόλες τις μέτριες καινοτομικές της επιδόσεις μπορεί να καταστεί εξέχουσα καινοτόμα στο αμυντικό πεδίο. Η προτεραιοποίηση της Ελληνικής κυβέρνησης της ενσωμάτωσης της καινοτομίας στην λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί να καταλύσει την ανταπόκριση ενός εδραιωμένου ερευνητικού συστήματος που όμως πρότερα στερούνταν ενός σαφούς εθνικού στόχου και εθνικής χρηματοδότησης. Όμως, για να είναι σε θέση οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να κάνουν χρήση της καινοτομίας που μια τέτοια στοχευμένη εθνική στήριξη μπορεί να παραγάγει πρέπει να υιοθετήσουν μείζονες αλλαγές στην οργάνωση τους, στην εκπαίδευση τους και στις επιχειρήσεις τους.
Το Κείμενο Πολιτικής υπογράφει ο Αντώνης Καμάρας, Επιστημονικός Συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Διαβάστε το εδώ (στα Αγγλικά).